نمی‌دانم
امام عسکری(درود خدا بر او باد) چه کرده بود؟
چه کرده است؟
به قول همه،
چه گناهی داشت؟
یا امام هادی(درود خدا بر او باد)،
چه هیزم تری به آنها فروخته بود؟
مانده‌ام
با دنیایی از آه و افسوس!
با علامتهای سؤالی که
در ذهنم تا ابدیت صف کشیده‌اند!
آخه مردم،
آهای نامردمان!
دشمنی هم حدی دارد!
خباثت، رذل بودن،...
چه بگویم؟
پستی را تا کجا بالا بردید!
*
تروریستها بچه‌های شیاطینند،
مگر نه؟
القاعده،
تکفیری‌ها،
طالبان،
صهیونیسم
همه تروریستها از پستان ناپاک یک مادر شیر خورده‌اند!
آنها ناکسانی هستند،
نسل‌هایی هستند،
باقیمانده از معاویه، یزید، هارون‌الرشید، مأمون و معتصم و متوکل و مستنصر!
*
و حسن عسکری و پدرش(علیهما السلام)،
امام هادی و پسرش(علیهما السلام)،
فرزندان فاطمه‌اند(سلام الله علیها)!
همان نوری که به نور الهی پیوند خورده بود!
فرزندان فاطمه!
تاریخ اگر چه تاریک است؛ ولی از یاد نمی‌برد بخشش مادر شما را
که در شب عروسیش لباس نو به مسکینی داد!
فرزندان علی(علیه السلام)!
جوانمردی علی سایه به سایه اسطوره‌ها
افسانه‌های ملل،
فولکلورها،
در تاریخ آمده است!
و خلاصه کنم
اگر در این جهان خوبی هست،
همه به اسم شما اهل بیت(ع) نوشته شده است!
*
و در تاریخ،
نوشته نشده است که:
پیامبر، علی، حسن و حسین و فرزندان دیگر پیامبر،
به ناحق کسی را کشته باشند،
از دیوار کسی بالا رفته باشند،
حق کسی را خورده باشند!
و...
در هیچ تاریخی پیدا نمی‌شود.
فریقین(شیعه و سنی)،
همه به عدالت، مهربانی و انسان دوستی
پیشوایان ما گواهی داده‌اند.
*
آهای بچه‌های شیطان!
دست از این کارهای زشتتان بردارید!
جرم فرزندان پیامبر ما چه بود؟