بروید در آنجا منتظر باشید!

از شخصیت حقیقی شهرام عذر می‌خواهم!

بدهکاری از دست ملانصرالدین فرار کرد. ملا رفت نشست قبرستان.

گفتند اینجا چرا نشسته‌ای؟

فرمود: هر جا برود بالاخره بر می‌گردد اینجا!

شهرام جزایری

مجید پنج‌شنبه 3 اسفند‌ماه سال 1385 ساعت 09:54 ق.ظ

نظرات 3 + ارسال نظر

علی پسر دریا پنج‌شنبه 3 اسفند‌ماه سال 1385 ساعت 06:13 ب.ظ

خوشم می اد از این روحیه بی همه جا و با همه جای شما .... انگار در تقدیر تو نوشته شده خانه بدوشی مجازی .... نوشته هات خیلی قشنگ تر از قبل شده و کمی هم بوی قرمه سبزی سیاست به خودش گرفته . شاد باشی

دفتر عشق پنج‌شنبه 3 اسفند‌ماه سال 1385 ساعت 09:13 ب.ظ http://daftareshghe.blogsky.com

و باز در یک عصر پاییزی دلم گرفته است....
دلی که همچو برگهای درختان پاییزی زرد و خشک و خسته است ...
آری دل شکسته ام بدجور گرفته است.....
قدم میزنم در کوچه پس کوچه های شهر پر از سکوت...
یک غروب سرد و بی روح پاییزی ، یک دل عاشق ولی تنها و دلتنگ با کوله باری از غم و غصه و یک سوال بی جواب!
قدم میزنم و به سرنوشت خویش می اندیشم!
و باز در یک غروب پاییزی دلم بدجور برای تو تنگ شده است....
دلم برای آن دل بی وفایت تنگ شده ، نمیدانم چرا ولی بدجور دلم هوای تو را کرده است....
یک عصر سرد پاییز ، یک نیمکت خالی ، و برگهای زردی که با همان نسیم آرام باد بر زمین میریزند....!
یک بغض غریب در گلویم ، یک احساس بر باد رفته در وجودم ، یک رویای محال در خیالم ، با پاهای خسته و دلی نا امید از این زندگی همچنان قدم میزنم با همان دل شکسته و دلتنگ.....
دستان خالی ام ، قلبی پر از آرزو در دل اما نا امید ، صحنه تلخ غروب در میان برگهایی که از درختان می افتند....
دلم خیلی گرفته است و دلتنگ تو هستم عزیزم....
بیا و با حضورت دستان گرمت را در دستان سردم بگذار ، این پاییز سرد را بهاری کن ، و به این برگهای زرد و خسته جانی تازه ببخش.....
بیا تا دوباره با دلی پر از امید و دلگرمی با حضور تو اینبار عکس پاییز را زیباتر از بهار برایت نقاشی کنم....